بعضی وقتا از اینکه تو این سن تونستم تا این حد نرمال باشم و هر کاری رو به وقتش انجام بدم به خودم افتخار میکنم. راستش در این 2 سال گذشته نسبت به خودم اینقدر اعتماد نداشتم. میتونم بوی موفقیت رو احساس کنم و کم کم دارم به ورژن جدیدی از خودم تبدیل میشم و از آب و گل درمیام.
خوشحالم که از تغییر کردن نمیترسم و شوقم برای یادگیری و تجربه دنیای جدید درونم شعله میزنه. شک ندارم که علم جزو مهم ترین اولویتهای زندگیمه و میتونم با دانش نه چندان زیادی که دارم دیگران رو هم به سوی رشد سوق بدم.
امروز توی کلاس از طرف همه دوستای نه چندان آشنام تشویق شدم به اینکه چقدر تو زبان و ریاضیات مهارت دارم و قرار به این شد که از این به بعد در یادگیری کمکشون کنم. راستش بعد از مدتها احساس رضایت از خودم داشتم و تو قلبم به تمام اون روزایی که زحمت میکشیدم و مطالعه میکردم ،افتخار کردم.
احساس میکنم درست مثل آرمسترانگ دارم راه بزرگی رو ادامه میدم و این ماجراجویی آخر سر منو به جاهای بزرگتری میرسونه. به یاد آلمان دارم آهنگ آلمانی از Vanessa Mai گوش میدم و تو دلم آرزو میکنم که روزی دوباره به آلمان عزیزم برگردم و دوباره تو خیابونای برلین قدم بزنم و از اینکه اونجا هستم سپاس گذار یکتای هستی باشم.
درود بر علم و درود بر آگاهی و عقلانیت
درباره این سایت